| Wydział Kultury - Powstańcy Wielkopolscy 1918-1919 | Powrót do strony g_ównej |
| Żołnierze AK, Cmentarze Miasta Poznania, zestawienie Weteranów Powstania Wielkopolskiego żyjących w danym roku, Poznańscy Olimpijczycy, pokaż szczegóły, |  |
| BAZA_ODZNACZONY | ZDJECIA | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 6689 pokaż szczegóły, | 2 | Junikowo GPX (cały cmentarz), | pole:21, kwatera:3, rząd:2, miejsce:6, rodzaj grobu: rodzinny | Budzyński Marian | ur.1892-02-01 zm.- pogrz.(prol.) 1981-11-18 | grób weterana | |
Portal SIP:
OpenStreetMap: mapaGoogle Maps: mapa satelita plik: gpx | baza cmentarzy | do weryfikacji | 
na podstawie danych Wielkopolskiego Towarzystwa Genealogicznego "Gniazdo": | Budzyński Marian Ignacy rodzice Mateusz, Marcela Otmianowska urodzony 01.02.1892, Gniezno( PL) Uchwała Rady Państwa nr 01.17-0.19 inne informacje Marian Ignacy Budzyński, jako żołnierz b. armii niemieckiej walczył w latach 1914-1918 na froncie zachodnim i wrócił w grudniu 1918 r. do rodzinnego miasta w Gnieźnie. Już w dniu 27.12.1918 r. brał czynny udział z bronią w ręku w oswobodzeniu miasta m.i. w zajęciu koszar b. niemieckiej 49 p.p. i b. niem. 12 p. dragonów pod dowództwem por. Kittel, Mariana Wachtela i Niedźwiedzińskiego. W czasie od 28.12.1918 r, do 15.01.1919 r. jako członek Policji Wojskowej pod komendą Stanisława Różakolskiego brał również udział z bronią w ręku w akcjach oczyszczania miasta i okolicy Gniezna z wrogów i przy zabezpieczaniu zdobytej broni, różnego sprzętu wojennego, oraz obiektów wojskowych i administracyjnych. Z kolei wstapił w połowie stycznia 1919 r. jako ochotnik do organizującego się 4 pułku Strz. Wlkp. (późniejszy 58 p.p.Wlkp.); w którym pełnił do końca marca 1919 r. funkcję sierżanta Sztabowego (chociaż był tylko st. szeregowcem). Kompania ta miała charakter gospodarczy i wykonywała zadania pomocnicze z bronią w reku dla oddziałów bojowych oraz zabezpieczała wszelkie mienie wojskowe i państwowe. W skutek niewyleczonych ran postrzałowych z wojny 1914/18 r. uznany przez wojskową Komisję Lekarską za chwilowo niezdolnego do służby frontowej, został zwolniony z końcem marca 1919 r i wrócił do pracy zawodowej w budownictwie. | |
