STAWCZYK  ZDOBYSŁAW (1923 - 2005)

Olimpijczyk: Helsinki 1952 r. (lekkoatleta)

Urodzony 1 czerwca 1923 r. w Częstochowie, ukończył liceum dla dorosłych w 1946 r., Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego w 1949 r. oraz AWF w Poznaniu w 1957 r. Prof. dr hab., wieloletni nauczyciel akademicki AWF w Poznaniu, kierownik Zakładu Lekkiej Atletyki, dyrektor Instytutu Wychowania Fizycznego i Sportu, dziekan Wydziału Wychowania Fizycznego oraz rektor tej uczelni (1987-1990). Autor ponad 150 rozpraw naukowych i metodycznych dotyczących m. in. lekkoatletyki. Wybitny trener, działacz i sędzia lekkiej atletyki. Zawodnik klubu "Victoria" Częstochowa (1945 - 1946) oraz AZS Poznań (1947 - 1955). Dziewięciokrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1949 - 1954), w 22. startach odniósł 4 zwycięstwa indywidualne. Ma na koncie 11 rekordów Polski, w takich konkurencjach jak: 200 m, 4 x 100 m, pięciobój. Dziewięć razy zdobył tytuł mistrza Polski: na 100 m (1948), 200 m (1949-1951, 1954), 4 x 100 m (1948, 1951), i w pięcioboju (1953, 1954). Trzykrotny akademicki mistrz świata: w biegu na 200 m (1949, 1954) i 100 m (1954). Uczestniczył w Mistrzostwach Europy w Berlinie w 1954 r.  Mistrz Sportu, odznaczony m. in. srebrnym medalem Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Krzyżem Kawalerskim OOP i medalem Kalos Kaghatos (1989 r.). Został wybrany na najlepszego polskiego sportowca w plebiscycie czytelników "PS" (1949).