MAJCHRZYCKI  WALTER  WITOLD (1909 - 1993)

Olimpijczyk: Amsterdam 1928 r. (bokser)

Urodzony 4 lutego 1909 r. w Berlinie, ukończył w Poznaniu szkołę średnią, gdzie po raz pierwszy zetknął się z pięściarstwem. Reprezentował barwy miejscowych klubów w tym: "Wielkopolski Klub Bokserski" (1924-1925), "Warta" (1926-1935), "Sokół" (1937-1939). W  karierze sportowej (1924-1935) stoczył 219 walk. 13 razy reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych (1928 - 1935), odnosząc 9 zwycięstw. Siedmiokrotnie  sięgnął po tytuł indywidualnego  mistrza Polski: w wadze lekkiej (1926, 1928) i w wadze średniej (1929-1931, 1934, 1935). Pięciokrotny drużynowy mistrz kraju w barwach poznańskiej "Warty" (1927, 1930, 1932/33, 1933/34, 1934/35).  Trzykrotny uczestnik mistrzostw Europy, w tym dwukrotny srebrny medalista: 1930 (Budapeszt) i 1934 (także Budapeszt).

Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 roku, dostał się do niewoli niemieckiej i do końca wojny przebywał w obozach jenieckich. Po wyzwoleniu służył w II Korpusie, gdzie zaczął organizować zgrupowania bokserskie jak również treningi i zawody.

Gdy powrócił do kraju w 1947 r., został trenerem w poznańskim klubie "Warta". Brał również udział w szkoleniu centralnym, przygotowując przyszłych olimpijczyków do występu na IO w Helsinkach. Prowadził zajęcia praktyczne oraz teoretyczne na kursach trenerskich i instruktorskich w WSWF w Poznaniu (1952-1959). Trenował także zawodników z innych krajów: Finlandii i Turcji. W kraju szkolił w takich klubach jak: "Olimpia" Poznań, "Stal" Stalowa Wola, "Widzew" Łódź, "Budowlani" Poznań. Napisał podręcznik "Szkolenie boksu na szczeblu podstawowym", który ukazał się również  w Turcji.

Zasłużony działacz kultury fizycznej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Laureat nagrody im. A. Rekszy (1987), wraz z Henrykiem Chmielewskim. Zmarł 4 grudnia 1993 r. w Poznaniu, gdzie został pochowany.