LUDWICZAK  WITALIS (1910 - 1988)

Olimpijczyk: Lake Placid 1932 r. (hokeista na lodzie)

Urodzony 20 kwietnia 1910 r. w Poznaniu, absolwent miejscowego gimnazjum im. Marii Magdaleny w 1929 r. i wydziału Prawno - Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie otrzymał tytuł magistra prawa w 1933 r. Związał karierę zawodową właśnie z tą uczelnią. Wykładał jako profesor prawa cywilnego. Jeden z lepszych hokeistów lat trzydziestych, również wioślarz. Reprezentował takie kluby jak: AZS Poznań, "Pogoń" Katowice i "Lechia" Poznań. Razem z drużyną poznańskich akademików zdobył tytuł mistrza Polski w 1934 r. W barwach narodowych wystąpił 47 razy,  w latach 1931-1939, strzelając 3 bramki. Pięciokrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata: 1933 - Praga, 1935 - Davos, 1937 - Londyn, 1938 - Praga, 1939 - Bazylea.

Uprawiał także wioślarstwo, uzyskując nawet tytuł mistrza Polski w czwórkach bez sternika (1933). Uczestniczył także w mistrzostwach Europy w tej dyscyplinie

Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. Został jeńcem oflagu Woldenberg, gdzie uczestniczył w olimpiadzie obozowej, tam zorganizowanej (1944).

Po zakończeniu wojny został pracownikiem naukowym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Był autorem ponad sześćdziesięciu prac naukowych z zakresu prawa. W 1955 r. był trenerem kadry narodowej hokeistów. Działacz sportu akademickiego. Wieloletni prezes klubu AZS Poznań.

Odznaczony m. in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim OOP jak również Złotym Krzyżem Zasługi. Kawaler medalu Kalos Kagathos w 1985 r. Zmarł w Poznaniu 17

czerwca 1988 r.