KURYŁŁOWICZ  STANISŁAW (1909 - 1945)

Olimpijczyk: Berlin 1936 r. (wioślarz)

Urodzony 6 czerwca 1909 r. w Wierdubje, pow. Grodno. Uczył się w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Adama Mickiewicza w Grodnie, które ukończył, otrzymując  świadectwo dojrzałości w 1929 r. W tym samym roku wstąpił na Wydział Leśny SGGW. Studia jednak przerwał (1931). Był pracownikiem stołecznego AZS, odbył służbę wojskową (1932-1933), po czym przeniósł się (1933) na Wydział Rolniczo-Leśny UAM w Poznaniu. Studiował do jesieni 1937, po czym otrzymał posadę urzędnika w Centrali Rolników S.A. w Poznaniu, gdzie pracował do wybuchu wojny w 1939 r. Wioślarstwo zaczął uprawiać w końcu lat dwudziestych, reprezentując barwy stołecznego AZS i WTW (1929-1933), a w latach następnych (1934-1939) KW 04 i AZS Poznań. Był pięciokrotnym mistrzem Polski: w  dwójce ze sternikiem (1934, 1935, 1937, 1938) i w czwórce ze sternikiem (1936). Starty w mistrzostwach Europy rozpoczął w Lucernie (1934), gdzie wywalczył 4. miejsce w dwójce ze sternikiem (z Witoldem Leporowskim i Mieczysławem Bąclerem). Rok później w Berlinie, startując w tym samym składzie zdobył brązowy medal, a sukces ten powtórzył w Amsterdamie (1937), płynąc z Lechem Manitiusem i Mieczysławem Bąclerem. W innej osadzie startował na Igrzyskach Olimpijskich. Tuż  przed wojną Kuryłłowicz odniósł  jeszcze kilka sukcesów. M. in. (wraz z  Lechem Manitiusem i sternikiem Dobrzyckim) zdobył tytuł akademickiego mistrza świata w Paryżu (1937). Był w kadrze olimpijskiej i przygotowywał się do kolejnych igrzysk olimpijskich (1940). W kampanii wrześniowej 1939 walczył w stopniu kpr. pchor. w składzie 36. Pułku Piechoty. Po powrocie do Poznania uczestniczył w konspiracyjnym życiu muzycznym miasta. Zginął w czasie walk o Cytadelę poznańską 2 lutego 1945 r. (okolice ulicy Libelta).