| STANISŁAW TACZAK ur.1874 zm.1960 Generał brygady Wojska Polskiego, dowódca powstania wielkopolskiego 1918 r. Urodził się w Mieszkowie koło Jarocina. Jego ojciec był właścicielem restauracji. Po uzyskaniu matury w Królewskim Gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim wyjechał na studia do Freiburgu. Tam ukończył Akademię Górniczą uzyskując tytuł inżyniera. Zasadniczą służbę wojskową odbył w armii niemieckiej. W czasie I wojny światowej służył w II batalionie 6 Pułku Piechoty Legionów. W listopadzie 1918 roku jako pierwszy oficer armii niemieckiej został przyjęty do Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do Oddziału VII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W grudniu 1918 roku został naczelnym dowódca powstania wielkopolskiego z jednoczesną nominacją na stopień majora. W 1919 roku objął dowództwo 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich (przemianowanego później na 69 Pułk Piechoty). W 1920 roku został powołany do Ministerstwa Spraw Wojskowych i otrzymał awans na podpułkownika. W 1923 roku awansował na stopień generała brygady. Od 1925 roku dowodził 17 Dywizją Piechoty, a w 1928 roku został dowódcą Okręgu Korpusu Nr II z siedzibą a Lublinie. W 1930 roku po przeniesieniu w stan spoczynku powrócił do Poznania. Był przewodniczącym Okręgu Zarządu Straży Pożarnych oraz Towarzystwa do Badań nad Historią Powstania Wielkopolskiego. Został również prezesem Związku Weteranów Powstań Narodowych. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił jako ochotnik w szeregi Armii Poznań. Po kapitulacji przebywał w kolejnych niemieckich oflagach. W 1945 roku po uwolnieniu został przyjęty do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Do Polski wrócił w 1946 roku i zamieszkał w Malborku. Tam też zmarł w 1960 roku. Po ekshumacji jego prochy przeniesiono na Cmentarz Zasłużonych Wielkopolan w Poznaniu. Bibliografia |
Stanisław Taczak - ur. 1874-04-08 - zm. 1960-03-02