| LUDWIK Hiacynt GĄSIOROWSKI ur.1807 zm.1863 Lekarz, działacz społeczny, filantrop, uczestnik powstania 1830/31 i 1848. Urodził się w 1807 r. w Rudzie pod Wieluniem. Uczęszczał do Gimnazjum św. Marii Magdaleny, które ukończył w 1829 r. egzaminem dojrzałości. Następnie rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które przerwał na czas uczestnictwa w powstaniu listopadowym. W 1835 r. otrzymał dyplom doktora medycyny i chirurga. W Poznaniu zamieszkał w 1836 r., gdzie rozpoczął praktykę lekarską jako specjalista chorób wewnętrznych i położnictwa. Przyjaźniąc się i współpracując z Karolem Marcinkowskim prowadził działalność filantropijną i społeczną. Leczył bezpłatnie mieszkańców Chwaliszewa. W latach 1842-1853 był członkiem Rady Miasta, bronił praw języka polskiego i współpracował w organizowaniu opieki lekarskiej dla najbiedniejszych mieszkańców. Z jego inicjatywy powstało Towarzystwo dla Zakładania i Prowadzenia Ochronek dla biednych dzieci. Od 1844 r. był jednym z dyrektorów Towarzystwa Pomocy Naukowej wspierając biedną, uczącą się młodzież. Jako gorliwy patriota brał udział w przygotowaniach do powstania 1846 r. za co został skazany na 7 miesięcy więzienia. Podczas walk w 1848 r. był lekarzem w obozach i szpitalach powstańczych, opatrywał rannych biorących udział w bitwie pod Miłosławiem. Od 1857 r. był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Jako autor 4-tomowego dzieła "Zbiór wiadomości do historii sztuki lekarskiej w Polsce od czasów najdawniejszych aż do najnowszych" zyskał miano ojca historii medycyny w Polsce. Zmarł w Poznaniu w 1863 r. Bibliografia |
Ludwik Gąsiorowski - ur. 1807-08-16 - zm. 1863-12-09